Na interviews met enkele nieuwe krachten is het nu de beurt aan een zeer ervaren medewerker. Egbert Venema is de werknemer met het langste dienstverband bij Warnier en het einde lijkt nog lang niet in zicht. Na 29 jaar gaat hij nog steeds met veel plezier naar Warnier. Wij vroegen hoe dat komt, en meer…
Lees hieronder verder
Altijd goed! Ik ben een geboren Amsterdammer, maar ik woon al vanaf mijn 16e in Sneek. Ik heb uit een eerdere relatie 3 kinderen en met mijn huidige vrouw, waar ik inmiddels al 9 jaar zeer gelukkig mee getrouwd ben, heb ik tevens 2 kinderen. Inmiddels ook al 5 kleinkinderen, waarvan de oudste 7 jaar is. De nodige drukte dus, maar wel erg leuke drukte.
Hoe ben je zo bij Warnier beland?
Dat is alweer een flinke tijd geleden. Ik ben begonnen op de MAVO, toen ik bijna 16 was door gegaan met de MEAO (Middelbaar Economisch en Administratief Onderwijs) en op mijn 17e werd ik opgeroepen vanwege de dienstplicht. Deze werd overigens na een half jaar alweer afgeschaft, maar ik ben toch nog een jaar gebleven. Een geweldige tijd, waarbij we vooral op oefening mooie avonturen hebben beleefd. Na mijn dienstplicht kwam ik terecht bij Tonnema & Co., de welbekende pepermuntfabriek van King. Na een reorganisatie heb ik heel kort thuis gezeten, maar dat zit niet in mijn aard dus ik heb me vrijwel direct bij het arbeidsbureau gemeld. Ik kon een cursus/opleiding van anderhalf jaar volgen bij het CVV (Centrum Vakopleidingen voor Volwassenen) waarbij mij de beginselen van het draaien/frezen (waar ik tot dan nog nooit van had gehoord) werden bijgebracht. Vlak voor mijn afstuderen kwam ik op vrijdag een vacature tegen van Ferkov (later: Warnier) en ik kon direct de maandag er op beginnen. Heb mij diezelfde dag nog afgemeld bij de studie en zo trad ik op 1 mei 1989 in dienst bij Ferkov. Inmiddels zijn we ruim 29 jaar verder!
Is er in de tussentijd veel veranderd?
Gigantisch veel, bijv. enkele moeilijke jaren tijdens de crisis, maar als je van begin tot eind kijkt een hele mooi groei richting het bedrijf zoals het nu is. Na Ferkov heb ik Peter Warnier uiteraard meegemaakt en nu Hilbrand en Madeleine Pierik en elke keer brengt dat natuurlijk de nodige veranderingen met zich mee. Ik weet bijv. nog heel goed dat de overname in 1997 door Warnier voor ons als personeel als een donderslag bij heldere hemel kwam. We werden gebeld, ik nam op en er werd gezegd dat de overname rond was. Ik (en mijn collega’s) stonden wel even met onze oren te klapperen, we wisten namelijk van niets, en vervolgens kwam maandags Peter Warnier binnen. Alles heeft goed uitgepakt, dus dan kan je daar met een goed gevoel op terug kijken haha.
Waar ligt jouw kracht?
Vooral bij het draaien, dat vind ik het leukste, frezen is niet direct mijn grootste hobby. Ik beheer echter 4 van de machines hier. Van instellen tot programmeren, de hele mikmak ben ik verantwoordelijk voor. Daarnaast is de draai/freescombinatie wél leuk, omdat je echt een totaalproduct ontwikkelt. Steeds een nieuwe uitdaging, die ik ook altijd wel aangegaan ben wanneer ik de kans kreeg. Ik heb immers niet zozeer de theoretische ervaring, maar alle kennis komt uit praktijkervaring. Hier heb je een boek, daar staat de machine en ga nu maar eens de theorie naar de praktijk vertalen. Daar leer je heel veel van en dat is me altijd goed afgegaan. Het is daarnaast niet alleen mijn werk, maar ook mijn hobby. Misschien ligt daar juist mijn kracht wel. De ontwikkelingen staan nooit stil en ik leer nog steeds elke dag, waardoor ik er nog steeds veel plezier in heb. Dát is het aantrekkelijke van dit vak.
Is jouw karakter in de loop der tijd veranderd, bijvoorbeeld door die continue veranderingen?
Nee, dat denk ik niet. Natuurlijk vormt je loopbaan je enigszins, maar in de basis ben ik weinig veranderd. Ik ben over het algemeen rustig, maar ik ben ook recht voor zijn raap, no nonsense en daardoor soms wel eens koppig. Dat kan best eens botsen, maar over het algemeen werkt het fijn, want iedereen weet wat hij/zij kan verwachten en waar hij/zij aan toe is.
Wat zou jij nog een mooie toevoeging vinden binnen je huidige werk?
Nou, er zijn natuurlijk altijd nog zogezegde ‘droommachines’, maar die zijn enkel voor de grootste bedrijven geschikt, kosten miljoenen het stuk. Dat is voor ons (nog) niet haalbaar en dat hoeft ook niet. Ik werk binnen een schitterend bedrijf en we groeien nog steeds.
Ben jij een ‘nestor’ voor de nieuwelingen/jongere garde?
Zo zie ik dat niet direct. Ik ben in het verleden wel voorman geweest, maar laat liever mijn handen wapperen in de praktijk. Natuurlijk begeleid ik de nieuwe generatie wel wanneer hierom gevraagd wordt, maar het is niet direct mijn basistaak. Zoals gezegd: ik ben het allerliefst gewoon zelf hard aan het werk.
Na 29 jaar, heb je nog doelstellingen?
Mijn doelstelling is nog immer dezelfde, ik wil er mede zorg voor dragen dat het bedrijf goed blijft draaien en waar nodig groeit. Ik zou het daarnaast mooi vinden wanneer het vak an sich wat meer bekendheid zou verwerven. De Doe Dagen waarop leerlingen langskomen zijn een mooi initiatief. Als aanvulling daarop zou het schitterend zijn wanneer hele klassen of misschien scholen langs zouden komen. Er heerst altijd nog iets van een vooroordeel tegen metaalberoepen en dan kunnen we ze met eigen ogen laten zien dat het een heel mooi vakgebied is waar theorie, praktijk, ambacht en techniek elkaar perfect vinden!
Mooie afsluitende woorden Egbert, bedankt voor je tijd!
